در طول تاریخ از نماد، كه نوعی علامت واجد هویت بصری ست، به عنوان ابزاری برای ایجاد ارتباط استفاده شده است. در جوامع قرون وسطایی بازرگانان و صنعتگران برای مشخص كردن كالا ها و محصولاتشان از علایم و نماد ها ی خاص استفاده می كردند. چاپگران اواخر سده 19 میلادی بر روی تمامی چاپ نقش های خود نماد هایی را به صورت حرف نشانه یا امضا چاپ می كردند كه معرف حرفه آنان بود. در آغاز سده 20 نیز گاوچرانان امریكایی برای مشخص كردن مالكیت دام های خود از علایم انحصاری استفاده می كردند.

طی دوره ركود اقتصادی امریكا، كارگران دوره گرد یا در واقع پیشه ورانی كه بیكار شده بودند، یك نظام ارتباطی تحلیلی و كاربردی را ابداع نمودند .آنها علایم و نشانه هایی بودند كه بر دیوار خانه ها و ساختمان ها رسم كردند كه مثلا گویای خطراتی بود كه كارگران را تهدید می كرد .

كلمه لوگو (logo) از واژه یونانی به معنی زبان مشتق شده است و لوگو را به عنوان یك نماد، علامت، تصویر نوشته و عكس نوشته در نظر می گیریم كه نماینگر یك سازمان، یك حرفه،محصول یا حتی یك همایش یا یك رویداد خاص است.

"نشانه" تجسمی از یك سازمان است و باید مروج هویت بصری آن باشد، هویتی كه به آسانی و به سرعت قابل تشخیص باشد. "نشانه" نماینگر حجم زیادی از اطلاعات است كه در یك بیان بصری واحد متراكم شده است .

در این زمینه داستان معروفی از ریموند لوئی، طراح صنعتی معروف نقل می شود: در یك مهمانی خانمی از وی پرسید كه: چرا حرف x را در لوگویی كه برای شركت "Exxon" طراحی كرده تا زیر خط كرسی ادامه داده است؟ لوئی پرسید كه: چه چیز باعث شده شما چنین سوالی می كنید؟ و آن خانم پاسخ داده بودند كه: چون خیلی جلبه توجه می كند. و لوئی جواب داد :"خوب پاسخ شما همین است."

حدودا از 10 سال پیش، به پیشنهاد استادان رشته ارتباط تصویری، در دانشكده های هنر واژه "نشانه" به جای "آرم" و "لوگو" مورد استفاده قرار گرفت اما همچنان واژه آرم مصطلح تر است به همین دلیل در این مقاله از همان واژه آرم استفاده شده است.